Zoeken in deze blog

vrijdag 17 september 2010

Een nieuw begin...

Een nieuwe start -of dat nu een verhuizing, een nieuwe baan of een nieuwe liefde is- is voor iedereen altijd even wennen, maar voor een hooggevoelige of hsp is zoiets doorgaans veel ingrijpender. Als hsp die niet zo heel lang geleden aan een nieuwe levensfase is begonnen, weet ik daar alles van.
Nieuw staat voor veel hoogsensitieven gelijk aan beangstigend. Er bestaat een neiging om overal problemen en moeilijkheden te zien. De enorme hoeveelheid van zaken die geregeld moeten worden kunnen een onneembare berg lijken en ertoe leiden dat je terugschrikt en alles toch maar liever bij het oude laat. Het oude is immers vertrouwd, en je weet precies waar je zwakke plekken zitten waardoor je niet voor onaangename verrassingen komt te staan. Dat is prettig. Maar als mens zul je er niet van groeien.
Het was voor mij zeker niet de eerste maal dat ik iets heel nieuws wilde en kon gaan doen in mijn leven. Maar er was deze laatste keer wel een groot verschil met de voorgaande keren: Deze keer wist ik dat ik niet raar ben, maar hooggevoelig. Deze keer wist ik wat ik kan doen om te voorkomen dat ik overvoerd zal raken door nieuwe situaties, nieuwe mensen, talloze telefoontjes, regelarij en georganiseer, om maar eens wat te noemen. Deze keer heb ik alles dan ook bewust heel anders aangepakt, zuiver en alleen omdat ik me heilig had voorgenomen om onder alle omstandigheden van mijn hooggevoeligheid te genieten.
In de praktijk kwam het erop neer dat ik een zo duidelijk mogelijk plan heb gemaakt. Ik begon met het tekenen van een mindmap waarop alles wat gedaan moest worden een plaatsje kreeg. Op basis daarvan maakte ik een draaiboek. Een draaiboek gebaseerd op kleine en neembare stapjes. Elk stapje werd voorzien van een datum waarop het een en ander geregeld moet zijn. Ook belangrijk was het maken van een lijstje van mensen die me bij het een en ander zouden kunnen helpen. En dat lijstje moest natuurlijk worden gecheckt. Er moesten duidelijke afspraken met mijn helpers worden gemaakt. Het is voor een hsp in de regel niet gemakkelijk en zeker niet vanzelfsprekend om hulptroepen in te schakelen, maar de praktijk leert dat mensen vaak blij zijn dat ze iets voor ons kunnen doen (uiteindelijk doe je als hsp'er doorgaans meer dan het gemiddelde voor anderen). Toen het stappendraaiboek klaar was en de helpers bereid waren gevonden, kon aan de uitvoering van het plan worden begonnen.


Mocht ook jij aan een verandering in je leven toe zijn maar zie je daar huizenhoog tegenop, dan is het misschien een goed idee om een coach in te schakelen die je bij het maken van zo'n stappenplan kan helpen. Als hsp'er weet ik hoe belangrijk het is om grote stappen onder te verdelen in behapbare stukjes, om de schijnbare onneembare berg in meerdere goed hanteerbare etappes onder te verdelen. 


Voel je vrij om een oriënterend gesprek aan te vragen, dan zal ik met alle plezier je vragen beantwoorden.

3 opmerkingen:

  1. Leuk je hier te zien Karina en "Good Luck". Wat precies ga je in Zeist doen? Is dat toeval of zit daar nog meer achter? Overigens, ik weet dat je me voor Link-in of hoe dat ook heet uitgenodigd hebt, maar met face book en blogging heb ik wel genoeg aan social networking
    Groetjes
    Asse

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geachte mevrouw Zeegers. In mijn kenissenkring is iemand die in hoge mate aan het profiel dat u schetst beantwoord. Hoort geen verantwoordelijkheid nemen voor de emotionele schade die aangericht wordt tijdens woede er ook bij? En denken/vinden dat degene waar de woede op gericht is zelf de veroorzaker is?
    Oscar

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Oscar, Neem me niet kwalijk, ik had je reactie niet eerder opgemerkt. Het beeld dat je schetst kan erbij horen, maar het is te onvolledig om er iets nuttigs over te kunnen zeggen. In die zin is mijn vraag: Als je zegt "woede" hoe manifesteert de woede van deze persoon zich?

    BeantwoordenVerwijderen